22.12.09

Komiksowe podsumowanie roku 2009...

... znajdziecie w najnowszym numerze "Przekroju". Włącznie z top 5 albumów z tegoż roku.


18.12.09

Update, upgrade!

Walczę ostro. Z nowym wyglądem bloga. Na razie szaleństwo w kolorach fontów, ale za chwilę to się zmieni.
Natomiast zasadniczy layout zostaje. Nie jestem grafikiem, nie zrobię nic niszczącego rogówki internautów. Stawiam na minimal, żeby oko się nie męczyło. Co więcej, nie potrafię zainstalować darmowej skórki na blogspota z netu, żeby kod html mi się nie wysypał. A to dlatego, że one mają jakieś ukryte detale, typu niby-reklamki, a ja ich nie chcę u siebie.Koszmarrrr, wrrrr. A skoro już jesteśmy  przy koszmarach - taka oto pamiątka z podróży poślubnej.Strach jeść, szczególnie jak te wszelkie dostępne białka zmutują nam się w organizmie. Trzeba przynać, iście komiksowy humor miał autor tego serka.


13.12.09

Odwieczny spór o się czyta się ogląda

 Miesięcznik "Press" (który nadal chętniej czytam  niż oglądam)  ogłosił właśnie wyniki ichniej nagrody Grand Press 2009. Jedną z kategorii był wywiad. Wygrała Angelika Kuźniak z "Gazety Wyborczej" za rozmowę z panią noblistką literacką Hertą M. Co ciekawe, wśród nominowanych wywiadów  znalazł się komiksowy interview autorów "WWA" z Jarosławem Gowinem. Fajnie. Ale pod wszystkimi wyróżnionymi tekstami na stronie press.pl  widnieje dopisek "przeczytaj nominowany wywiad", tylko pod pracą komiksową stoi jak byk "obejrzyj nominowany wywiad". Standard, klasyka, ech... no cóż. Zatem "obejrzyjmy" ten nominowany komiks, proszę nie czytać tekstów w dymkach. To jest prosty wywiad, obrazki mówią wszystko. Ale nominowali, czyli dziennikarze lubią komiksy.


Fredric Wertham, znany wróg komiksów, autor książki "Seduction of the innocent" o zgubnym wpływie historii obrazkowych na dzieciarnię czyta lub ogląda komiks. Widać, że robi na nim wrażenie.

9.12.09

Prasówka


Kilka rzeczy w tym miesiącu, o których zapomniałem. W grudniowym komiksie dla "Focus Historia" z Pawłem Zychem pastwimy się nad Mikołajem Rejem, który niezbyt zacnie chce się rozprawić z chłopem.
 W najnowszym "Przekroju" ukazała się kolumna komiksowa. Tym razem razem: "Mały książę" w wersji Sfara i Findakly (choć pani kolorystka nie figuruje na okładce, dla mnie jest współautorką, a nie tylko wyrobnikiem) oraz "Pamiętam, jak..." Flixa. Numer w kioskach. Poza tym na łamach "Dwutygodnika" poszła moja recenzja reportaży Włodzimierza Nowaka "Serce narodu koło przystanku". Cieszę się, bo samych komiksów czytać nie można a ostatnio zdałem sobie sprawę z tego, że dawno nigdzie nie napisałem recenzji żadnej książki. A przecież zajmowałem się nimi przez kilka lat w prasie lokalnej. To były zabawne czasy, bo na  łamach "Gazety Jarocińskiej" puszczano mi wywiady z Krzysztofem Vargą czy    Andruchowyczem, choć w miasteczku pewnie kilkanaście osób czytało ich książki. Ale gazeta miała ambicje, no i słusznie. Na deser recenzja Motostrom na PSP, która wisi na przekroj.pl Nerwy można sobie zniszczyć na tej grze. Opuszki palców również.  I ciągle nie potrafię oblewać zdjęć tekstem, ten blog chyba zawsze będzie brzydki graficznie.

2.12.09

Piętno antologii

Nie wiem, jak to się dzieje, ale antologie komiksowe publikowane w Polsce, zawsze mają pewien defekt. Polega on na tym, że warto je czytać/kupować dla jednego czy dwóch autorów, którzy w danej publikacji biorą udział, ale dla samej antologii, jako projektu artystycznego już nie. Chyba tylko "44" pod redakcją Truścińskiego było wyjątkiem od tej reguły. "Japonia widziana oczyma 20 autorów" i w "Sąsiednich kadrach" tylko potwierdzają tą smutną regułę. Przepraszam, że piszę o rzeczach smutnych (naprawdę wolę recenzować dobre komiksy), ale pogoda za oknem smutna, więc to dobry czas także na smutne wpisy. Zacznijmy od "Japonii..." i koncepcji, żeby w rodzimej edycji opublikować komiksy made in Poland. To była słuszna koncepcja, ale wykonanie już nie. "Osaczańska robota" Bolałka i Babczyńskiego leży i kwiczy, zarówno grafika jak i sama opowieść, bo tak naprawdę nie ma tu żadnej opowieści - obrazkowa impresja z luźno powiązanych słów, kadrów. Słabo. Śledziu dał sobie radę lepiej, rysunkowo bez zarzutu - nie może być inaczej w przypadku faceta z dobrym warsztatem, gorzej sama historia. Ciekawi bohaterowie, ale puenta rozbija fajny klimat komiksu. Na pocieszenie warto napisać, że szorciak Śledzia i tak jest lepszy niż  wątpliwe popisy wielu zagraniczniaków. Bo większość opowiadań z tej antologii to banały: niczego nowego się tu o Japonii nie dowiemy, gorące źródła, gorące Japonki, miasta olbrzymy kontra natura z obowiązkowym wulkanem w tle. Wysoki poziom ogólności, intelektualne i emocjonalne manowce, ślizganie się po powierzchni. Po ten tomik warto sięgnąć tak naprawdę ze względu na dwóch autorów. Dla  Joanna Sfara, który tworzy zabawny portret swojego ekscentrycznego, złośliwego kumpla nabijającego się z japońskich dobrych manier, ale i samych Francuzów. Warto także dla Nicolasa De Crecy. W noweli "Nowi bogowie" tworzy świetnego, surrealistycznego bohatera - to powstający na naszych oczach, szkic postaci. Widzimy,  jak chłonie nowoczesną japońską estetykę i stara się na podstawie tych "zapożyczeń" nadać sobie kształt, bo jak dotąd był bliżej nieokreśony. De Crecy ciekawie analizuje kulturę wizualną współczesnego Nipponu, robi to przewrotnie i niebanalnie. Reszcie autorów, możemy podziękować. Nie pokazują niczego zaskakującego.




Gorzej jeszcze  niż "Japonia..." prezentuje się antologia "W sąsiednich kadrach", która po części przedstawia komiksy zamówione przez Centralę do tej publikacji (zarówno od artystów polskich, jak i czeskich) oraz prace konkursowe na reportaż komiksowy. Antologia miała zawierać prace zrealizowane w konwencji literatury faktu w obrazkach. Jak się okazuje, twórcy komiksowi nie mają pojęcia, czym tak naprawdę jest reportaż. Cholernie to smutne, ale prawdziwe. W antologii znajdziemy bowiem jeden, dosłownie jeden reportaż - autorstwa Tomasza Kontnego i Pawła Piechnika pt. "Perspektywy", szkoda tylko, że rysunek Piechnika jest słaby, bo praca przez to traci. Reszta autorów myli reportaż ze wspomnieniami, własnymi dywagacjami historyczno- społecznymi, relacjami z podróży lub idzie na taką łatwiznę, że opadają ręce. Maciej Pałka i KRL po prostu zapytali kumpli, jak to jest w Czechach. Gdzie tu reporterski dystans, poszukiwanie źródeł? Tematu? Nic więc dziwnego, że znowu wyszły historie o laskach, piwie, Pradze i Kreciku.
Pół biedy, jeśli ktoś na te banalne skojarzenie Czechy - Szuwarek i Krecik miał pomysł, tak jak Wojda i Gawronkiewicz (to jeden z niewielu komiksów, dla którego warto sięgnąć po tę antologię), Gorzej jednak, gdy tak jak w pozostałych pracach - autorzy nie mają nic do powiedzenia. Okazuje się, że mówienie o rzeczywistości komiksiarzom niespecjalnie wychodzi, wręcz nie wychodzi im wcale. Lepiej poruszają się w świecie fantazji, a polsko - czeskich tematów na reportaż jest mnóstwo, choćby czeska społeczność w Zelowie. No ale trzeba by tam pojechać, zrobić wywiady, zdjęcia, potem je zredagować - kupa roboty. Lepiej zapytać kumpla przez twittera, czy czeskie piwo jest dobre. Stąd, choć wspomniane wyżej "Perspektywy" nie podobają mi się graficznie,  bronią honoru tej antologii, bo autorzy jako jedyni zrozumieli temat.Na pocieszenie dodam, że czeskiej stronie wyszło równie kiepsko - poza autorami pasków  z Aloisem Neblem w rolach głównych, ale to znów nie reportaż. Tyle smutnych recenzji tego smutnego jesiennego wieczoru. Czuwaj!