Znowu zaliczyłem długą blogową pauzę. Ostatnie dwa-trzy tygodnie upłynęły pod znakiem intensywnej przyjaźni z edytorem tekstów. Po ośmiu godzinach dziennie, w ramach obowiązków etatowych, tejże przyjaźni miałem już dość i nie chciałem jej przeciągać jeszcze po pracy. Rozwinęło się uczulenie do klawiatury i migającego kursora. W głowie zrobiło się biało, totalny plain, reset - tak jak za oknem. W konsekwencji - blog zdychał. W ramach resetowania nadrabiałem zaległości w postaci Fallouta 3 i już miałem się od niego uzależnić, tak jak od GTA IV, gdy w końcu zmęczyło mnie to głupie rozsadzanie czerepów ghulom w korytarzach metra.
Tymczasem w "Przekroju" poszedł tekst o "Osiedlu Swoboda" i "Produkcie", a w "Dwutygodniku" recenzja "Pana Naturalnego". W ostatnim numerze "Focus Historia" - komiks o frywolnym Stańczyku, co z dwórkami Bony dokazywał. Jakoś to wszystko się toczy swoim rytmem. Ponadto dziś odkryłem, że "Głos Wielkopolski", choć chce być śmiertelnie poważny, potrafi nieźle ubawić. Naprawdę stronię od wszelkiego wytykania błędów innym dziennikarzom, bo każdy kto pisze popełnia błędy (tu biję się w piersi), ale to, co dziś przeczytałem przechodzi wszelkie pojęcie. Wybaczcie, ale nie mogę się powstrzymać. W dusznym i słodko-przytulaśno- ckliwym dodatku "Rodzina" Marek Zaradniak tworzy "portret rodzinny" Don Guralesko i Martyny Chakanetsa. Choć hip-hop w wydaniu Guralesko to zupełnie nie moja bajka (poza kilkoma numerami) trzeba przyznać, że facet ma doskonałe raperskie kung-fu. Za to kung-fu dziennikarza opisującego muzyka jest poniżej poziomu bójki w piaskownicy.
Cytuję: "Gdy Piotr ma chwilę wolnego czasu, lubi przeznaczać go na nadrabianie zaległych lektur. Interesują go sprawy egzystencjalne, szuka odpowiedzi na pytanie, skąd przybywamy, dokąd zmierzamy". Niezłe, co?
DonGuralesko też pewnie nieźle się ubawił, czytając tekst o sobie. Pytanie, dokąd zmierza takie pisanie i kto to redagował. Ja tam zmierzam spać. Dobranoc.
